« ….Υπάρχει άραγε σήμερα ένα συλλογικό εκπαιδευτικό όραμα που να συσπειρώνει σημαντικές μερίδες εκπαιδευτικών και μαθητών; Κάποιοι υποστηρίζουν πως όχι. Στα μόρια της κιμωλίας που όλοι μας καθημερινά αναπνέουμε, στο μαρκαδόρο του λευκού πλέον πίνακα, στην οθόνη του υπολογιστή, στη γραφίδα της διαδραστικής επιφάνειας, ο καθένας ακολουθεί τη δική του και ίσως μοναχική «πορεία». Οι πορείες διαγράφονται αποκλίνουσες. Αυτός όμως δεν είναι λόγος να αφεθούμε στη «γλυκιά θαλπωρή» της αδράνειας. Είναι αντιθέτως λόγος να ανιχνεύσουμε τις διαφορετικές πορείες και να αναζητήσουμε σημεία επαφής και κοινούς παρονομαστές. Είναι πολλοί οι εκπαιδευτικοί και κοντά τους περισσότεροι μαθητές που επιμένουν και νοιάζονται. Δίνουν το δικό τους αγώνα σεμνά και ουσιαστικά και δε σταματούν να ονειρεύονται και να ελπίζουν. Ορισμένοι εστιάζουν το ενδιαφέρον τους κυρίως στη σχολική καθημερινότητα, στις διδακτικές αναζητήσεις, τις απόπειρες παιδαγωγικής επαφής δασκάλων και μαθητών, σε όλα αυτά που συνηθίσαμε να ονομάζουμε μικρόκοσμο ή μικροεπίπεδο της σχολικής τάξης. Άλλοι πάλι επικεντρώνονται κυρίως στους θεσμούς, την ιστορία, την εκπαιδευτική πολιτική και το γενικό περί παιδείας στοχασμό, σ’ ότι δηλαδή αποκαλούμε μακρόκοσμο ή μακροεπίπεδο του εκπαιδευτικού συστήματος. Όλοι τους όμως τελικά άμεσα ή έμμεσα καταφέρνουν και μπορούν να διαπεράσουν τα τεχνητά σύνορα μικρόκοσμου –μακρόκοσμου αποδεικνύοντας πώς η σκέψη και η δράση είναι δυνατόν και είναι αναγκαίο να απλώνονται και στα δύο επίπεδα και στους δύο κόσμους που τελικά δεν είναι δύο, αλλά ένας!!!»

Η διάθεση αναζήτησης και επικοινωνίας, η σκέψη και η δράση ας ευχηθούμε λοιπόν σήμερα να ακολουθούν πάντα τα ταξίδια εκπαιδευτικών και μαθητών στο χώρο και το χρόνο. Σας ευχαριστούμε γιατί χάρη σε σας, την ουσιαστική στήριξη και παρουσία σας το Μουσείο Σχολικής Ζωής ξεχειλίζει από μνήμες, συναισθήματα, βιώματα, δυνατές στιγμές!