Με γρηγορούσα συνείδηση, ήρεμη ελπίδα και βελούδινη ευαισθησία αναζητούμε τον πιο έντιμο τρόπο να μιλήσουμε για την αγάπη, τον έρωτα, τον θάνατο, για τα άδηλα που προϋπήρχαν εντός μας και φρόνιμα αναζητούν τρόπους να γίνουν δήλα.

Αυτοί οι βραχυλογικοί συλλογισμοί ως ποιητικά τολμήματα φιλοδοξούν να είναι μικρές τοιχογραφίες «του φευγαλέου, εφήμερου και πρόσκαιρου», να είναι η μαρμαρυγή που επιστρέφει από την άτολμη φλόγα, καθώς καίει το μαγικό λυχνάρι της φαντασίας για λίγο περισσότερο φως….

«Κι έτσι
Γίνεται το κοχύλι φωνή,
Ο ήλιος καλοκαίρι
Οι λίμνες σύννεφο
Η αγάπη μένει αγάπη
Κλεψύδρα παράνομη…»

Από την ποιητική συλλογή του Χρήστου Κωνσταντουδάκη «Λίγο περισσότερο φως»
ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΩΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο Χρήστος Κοτσαύτης επέλεξε και ερμήνευσε μοναδικά με την κιθάρα του μελοποιημένη ποίηση σπουδαίων Ελλήνων ποιητών.

Ερμήνευσαν και προσέφεραν την ποιητική δημιουργία τους ή τους αγαπημένους τους στίχους στο Μουσείο Σχολικής Ζωής oι εξής:

Ασημένιος Μιχάλης, Δρακάκη Μαρία, Κακατσάκης Βαγγέλης, Κακατσάκης Νικόλας, Κανδαράκης Γιώργος, Κωνσταντουδάκης Χρήστος, Μανωλάκης Κώστας, Μαριέττα Κουζούπη, Μυγιάκη Βανέσσα, Ρήνου Ευαγγελία

Η εκδήλωση σφραγίστηκε με την Νεμπαυλάκη Άννα και την ομάδα των μαθητών της Α΄τάξης του Α2 του 9^ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων. Οι μαθητές με την εμψύχωση της δασκάλας τους με τη συγγραφέα Άννα Κοντολέων αφού εμπνεύστηκαν από κομμάτια κλασσικής μουσικής έγραψαν μαζί της το ποίημα «Όταν τραγουδώ πόσο σ’ αγαπώ!» Με τη δημιουργό εικαστικό Λαμπρινή Μποβιάτσου ζωγράφισαν ένα πεντάγραμμο ξεχωριστό σαν ουράνιο τόξο και όλη αυτή την ερμηνεία με την απαγγελία τους και την έκφραση τους την αποτύπωσαν σε ένα video που έστειλαν στο Μουσείο μαζί με τους χαιρετισμούς τους στους καλεσμένους του.

ΧΕΡΙΑ

Οι άνθρωποι το πιο συχνά δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν- τάχα χαιρετώντας – σ’ άλλους
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή το χειρότερο τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
Και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα,
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα….

Από τη συλλογή ΛΕΚΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ, 1983 Αργύρης Χιόνης
Απαγγελία (Μαρία Δρακάκη)